*sigh.. i dunno why.. but i feel a bit sad. Siguro sa pagiging EMO ng mga tao ngayon sa YM. Pero ganun pa man, i don't know why, i dont know how but the feeling is so familiar, natsukashii!!!. Ayokong bumalik sa dati na pa emo emo, kahit sa YM dala ko ang pagiging EMO. Hindi naman siguro masama ang pagiging EMO, pero ang masakit lang di ka pinapansin ng taong nagtatanim ka ng tampo. Ganun ako noon, nilulubog ang sarili sa malulungkot na kanta at kadalasa'y umiiyak. kunwari'y kaya mo pero pag di ka nakaharap sa mga taong nakapalibot sayo, hayo't nandun ka sa iisang sulot, nagmumok-mok at umiiyak na para bang di mo malaman anong gagawin mo. Pero at last, im out from that gloomy environment, i guess i've learned not to expect too much from what i've been giving, i've learned my lesson. Pero i have nothing against anyone. Di ri ako galit, nagtatampo lang, siguro one day maiintindihan nyo rin ang ganung pakiramdam but for now enjoy life muna.
PS: Next time.. i'll post something in nihonggo para di nyo masyadong maintindihan.
No comments:
Post a Comment